Radicaal: niet kijken &c

De tv is uitgezet. Moraalridders. Daar zat niets immoreels in, en dat was dus ook niet de reden om het apparaat uit te schakelen. Het ging wel over pedoseksuele pornografie op internet. Een politiefunctionaris vertelde aan Knevel en Van der Brink waarom hij zijn werk deed: het opsporen van de organisatoren én de gebruikers van zulke internet-sites.

Ik kan heel eerlijk zeggen dat ik zoiets nog nooit heb aanschouwd, en ik wil het ook niet. Dat is geen veer op m’n eigen hoed, want – per ongeluk of expres – heb ik best wel wat gezien wat ik niet had moeten zien. Maar zelfs als er in een paar minuten op televisie een omschrijving van gegeven wordt, in anderhalve zin, dan krijg je er al een walging van. 

Hoe kan het dat mensen – jij en ik uiteindelijk óók, al is het niet precies op deze manier – naar verkeerde dingen kijken? Hoe kan het dat onze zintuigen magnetisch op het verkeerde gericht worden, en er aan vast blijven kleven? Het is het raadsel van de zonde, op de voorpagina’s van de Playboy, de Telegraaf  – en ook via rubrieken van het Reformatorisch Dagblad, maar dan veel geraffineerder.

Radicaal christendom roeit dat bij de wortel (radix) uit. Ik verlang daarnaar. De komende dagen zal ik af en toe naar Rick Warren proberen te kijken, op zijn conferentie (eigenlijk: event!) RADICALIS. Op nog een heleboel andere manieren raakt het de wortel van het menselijk bestaan. Dat ik best in het zuiden van California had willen zijn, dezer dagen, heeft niet alleen met de warme zon te maken.